Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Άννα Ηλιοπούλου
Εργοθεραπεύτρια
Εκπαίδευση

Ονομάζομαι Άννα-Χριστίνα Ηλιοπούλου και το τυχαίο-μοιραίο ταξίδι προς την εργοθεραπεία ξεκίνησε κατά την διάρκεια της σχολικής μου ζωής, την ημέρα του επαγγελματικού προσανατολισμού. Κατά την διάρκεια της παρουσίασης των τομέων της εργοθεραπείας, ένα περιστατικό μου κίνησε πολύ το ενδιαφέρον. Το αίτημα του εξυπηρετούμενου αφορούσε την επανεκπαίδευσή του στο έργο της προετοιμασίας ενός γεύματος. Μέσα από την παρουσίαση της συλλογιστικής, την οποία ακολούθησαν, έτσι ώστε να φτάσουν στον στόχο τους, κατάλαβα πως είναι ένας τομέας με πολλές πτυχές, οι οποίες όλες καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα, την ενεργή εμπλοκή των εξυπηρετούμενων σε έργα και δραστηριότητες με νόημα για τους ίδιους. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να ασχοληθώ με την εργοθεραπεία.

Ολοκλήρωσα τις προπτυχιακές σπουδές μου στην εφαρμοσμένη εργοθεραπεία, κατέχοντας τίτλο σπουδών Bsc (Hons) από το πανεπιστήμιο του Essex. Κατά την διάρκεια της κλινικής πρακτικής βρέθηκα σε αρκετά κέντρα ειδικών θεραπειών, όπου ήρθα σε επαφή με την παιδιατρική εργοθεραπεία, η οποία τελικά θα γίνει και το επαγγελματικό μου μονοπάτι. Παράλληλα, εστίασα, ερευνητικά, στην Υποστηρικτική Τεχνολογία, εκπονώντας την πτυχιακή μου εργασία με τίτλο “Η συμβολή του Smart Home στην βελτίωση ποιότητας ζωής ατόμων με κάκωση νωτιαίου μυελού”.

Οι σπουδές μου στην εργοθεραπεία συνεχίζονται με την έναρξη του μεταπτυχιακού προγράμματος στο πανεπιστήμιο του Jönköping, ενώ το 2024 ολοκλήρωσα το ετήσιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα εποπτείας, με τον Μπαρμπαγιάννη Παναγιώτη. Έκτοτε συνεχίζω να συμμετέχω σε ατομικό πρόγραμμα εποπτείας.

Συνεργάζομαι λοιπόν με οικογένειες και δουλεύω με παιδιά, υιοθετώντας μία συστημική και ολιστική προσέγγιση. Πιστεύω στη σημαντικότητα του ρόλου της οικογένειας, των σημαντικών άλλων και των διάφορων πλαισίων όπως το σχολείο και οι εξωσχολικές δραστηριότητες. Με οδηγό το βασικότερο έργο των παιδιών -το παιχνίδι- μέσα από πολλές προσπάθειες, επιτυχημένες και κάποιες όχι τόσο, πολλά γέλια, καμιά φορά και λίγο κλάμα, δημιουργούμε σχέσεις, εξασκούμε δεξιότητες και δίνουμε εφόδια, τα οποία θα βοηθήσουν το κάθε παιδί να εμπλακεί σε έργα και δραστηριότητες με νόημα.